Szesnasty odcinek Giro d`Italia prowadzi z francuskiego Valloire do włoskiej miejscowości Ivrea, znanej ze swoich karnawałowych tradycji . Po dniu przerwy peleton może być rozprężony, więc jutrzejszy etap może paść łupem harcowników.

Na początku kolarze zmierzą się ze zjazdami z Col du Telegraphe. Następnie pojadą w kierunku Włoch przez Mont-Cenis jedną z najstarszych i najliczniej używanych przejść przez Alpy z Francji do Italii. Przełęcz była znana i używana już przez starożytnych Rzymian.. W okresie średniowiecza chętniej była używana położona obok przełęcz Petit Mont-Cenis (2183 m n.p.m.), nieco wyższa lecz wygodniejsza.

Przełęcz pojawiała się na TdF pięciokrotnie, jako premia najwyższej kategorii HC. Wygrywali tu m.in.

1949 – Pierre Joseph Tacca, Francja

1956 – Federico Bahamontes, Hiszpania

1961 – Emmanuel Busto, Francja

1992 – Claudio Chiappucci, Włochy

1999 – Dimitri Konyshev, Rosja

Peleton, pokonywał ją również na niedzielnym etapie Giro. Przełęcz została oznaczoną pierwszą kategorią. Wygrał ją Stefano Pirazzzi (Bardiani) . Choć pokonywana będzie z łatwiejszej strony, na kolarzy czeka taka sama ilość punktów do klasyfikacji najlepszego górala.

Następnie zawodnicy pokonają 140 kilometrów płaskiej trasy, z niespodzianką usytuowaną 25 km przed metą. Jest to sześciokilometrowy podjazd Andrate, ze średnim nachyleniem wynoszącym 8%. Będzie to kluczowy moment etapu. Tutaj może dojść do ataków po etapowe zwycięstwo, zarówno z peletonu, jak i z „porannej ucieczki”. Po pokonaniu podjazdu, kolarzom zostanie 10 kilometrów zjazdów oraz 8 km płaskiego. Tutaj może dojść do połączenia grup i finiszu z większego grona.

Na etapie zaplanowano dwie górskie premie:

Col du Montcenis (kat. 1; 64,8 km; 9,8 km; 7%)

Andrate (kat. 3; 220,5 km; 6,3 km; 8,1%, max. 13%)

Oraz dwa lotne finisze:

km 183.6 AGLIé

km 207.5 BOLLENGO

Profil 16 etapu Giro d’Italia 2013:

Główną atrakcją Agliè jest Castello Ducale , jedna z rezydencji królewskiej dynastii sabaudzkiej.  Obiekt znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla pochodzi z XXII wieku. Pierwotnie była własnością hrabiów San Martino. W XVII wieku został przekształcono ją w bogatą rezydencję. Uczynił to hrabia Filippo d’Agliè. Niestety budynek został zniszczony podczas francuskiej inwazji w 1706.

Rezydencja została przejęta w 1765 przez Karola Emanuela III Sabaudii, który sprzedał go swojemu synowi Benedetto Sabaudii . Poddał on budynek radykalnej odnowie dziesięć lat później. Pomagał mu przy tym sławny architekt Ignazio Birago di BORGARO. Odtąd stała się letnią rezydencja dla królów Sardynii . Budynek został sprzedany państwu w 1939 roku.

Rezydencja posiada monumentalną fasadę oraz fontannę; wnętrze obejmuje 300 pokoi, w większości wyposażonych w nowoczesne meble. Zamek otoczony jest ogrodem w stylu angielskim oraz włoskim.

Budynek został wykorzystany do kręcenia włoskiego serialu Elisa di Rivombrosa (akcja serialu toczy się w XVIII wieku).

W Ivrea zaplanowany jest meta etapu. Dzisiaj miasto najbardziej znanr jest z tradycyjnego karnawału. Uroczystości skupiają sie wokół słynnej Bitwy Pomarańczy . Kilka tysięcy mieszkańców miasta, podzielonych na dziewięć bojowych zespołów, rzucają się pomarańczami . Bitwa odbywa się tylko trzy dni w tygodniu: niedziela, poniedziałek i wtorek. Tutejszy karnawał rozpoczyna się w lutym, a kończy się w „Tłusty Czwartek”. Tradycyjnie, na koniec cichego marszu, który zamyka karnawał, przeciwników żegna się tradycyjnym zwrotem „Do zobaczenia w przyszły Tłusty Czwartek; punktualnie o godzinie 13:00″.

Na początku mieszkańcy jako broni używali ziaren, potem przeszli na jabłka. Dopiero w XIX wieku zaczęto korzystać z pomarańczy. Pochodzenie tradycji nie jest do końca znane, zwłaszcza, że pomarańcze nie rosną u podnóża włoskich Alp i muszą być importowane z Sycylii. W 1994 szacunkowo 265.000 kg pomarańczy sprowadzono do miasta, głównie pochodzących z resztek upraw zimowych w południowych Włoszech.